ن گذشته بودند. البته تفنگ داران دریایی و اسیر بخش‌های نیروهای مسلح هنوز از صحنهٔ کنونی جهان، که همچنان مداخله‌های نظامی در آنها نقش مهمی ایفا می‌کند، غایب نشده‌اند.
تبلیغات جریان حاکم چنان این ادعا را تقویت کرده‌است که بسیاری به دشواری می‌پذیرند که راه حل صندوق بین‌المللی پول، و یا نولیبرالیسم به طور کلی، علمی نیست و یا به واقع بدیلی در برابر منطق بازار خالص وجود دارد، انگار که بازار خالص می‌تواند در جهانی با مناسباتی در اساس نابرابر در توان سیاسی پدید آید.[۵]
به گفتهٔ جفری ساچس: «صندوق بین‌المللی پول ابزاری است که با آن خزانه‌داری آمریکا در کشورهای در حال توسعه دخالت می‌کند.»



آقای داناهر کوین یکی از شخصیت‌های برجسته و پرشور جنبش بین‌المللی برای عدالت اجتماعی و اقتصادی است که در نوشته‌های خود، دیدگاه‌ها و مواضع مؤسسات مالی بین‌المللی را افشا و نقد کرده است. وی تا کنون مقالات متعددی را در روزنامه‌هایی همچون لس‌آنجلس‌تایمز و هرالد تریبیون و کتاب‌هایی نیز در خصوص سیاست خارجی آمریکا و اقتصاد جهانی منتشر نموده است. یکی از نوشته‌های وی «نبرد علیه بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول» نام دارد. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه روش استقراض از صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی برای انجام کمک‌های توسعه‌ای به کشور، منجر به ترویج یک نوع از سرمایه‌داری نئولیبرال و افزایش نابرابری با تحمیل کاهش در مزایای اجتماعی می‌گردد. از دیدگاه نویسنده، صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، حقوق واقعی کارگران و بازنشستگان را نادیده گرفته و سیاست‌های آنان منجر به اخراج کارگران و غارت ثروت ملی خواهد شد.



نویسنده ده دلیل را برای باطل ‌کردن صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و جایگزین کردن آن با نهادهای دموکراتیک ارائه می‌کند و تلاش دارد با آموزش خود، مردم را در جریان کارکردهای نهادهای بین‌المللی و نقش «تجارت آزاد»، که منجر به گسترش شکاف میان غنی و فقیر در جهان می‌گردد و اینکه چگونه سیاست‌های وام‌دهی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی به نفع مردم جهان سوم نبوده و نوعی تهدید دموکراسی محسوب می‌شود و وادار کردن کاهش برنامه‌های اجتماعی خواهد شد، قرار دهد.

نویسنده در کتاب خود، از طریق تجزیه و تحلیل و ایده‌های جدید، استدلال می‌کند که صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی عملاً یکی از اساسی‌ترین ارزش‌های دموکراتیک را تضعیف کرده و ایجاد جنبش جدید و نوعی احساسی جدید از مبارزه، خشم و شور را علیه غارت جهانی در میان مردم جهان ایجاد می‌کند.



ایران و صندوق بین‌المللی پول



دولت ایران جزء 44 کشور دعوت ‌شده به کنفرانس برتن وودز در سال1944 میلادی بود و اعضای هیئت چهارنفره‌‌ی اعزامی آن در کمیسیون‌‌های مربوط به تهیه‌‌ی اساسنامه‌‌ی صندوق بین‌المللی پول شرکت داشتند.

ایران از اعضای اولیه‌‌ی صندوق بین‌المللی پول محسوب می‌شود و به موجب قانون مصوب 6 دی 1324، با سهامی معادل 25 میلیون دلار، رسماً عضویت صندوق را پذیرفت.

آخرین باری که ایران سرمایه‌‌ی خود را در صندوق افزایش داده است در سال 1367 است که سهمیه‌‌ی ایران به 5/1078 میلیون حق برداشت افزایش یافت. نخستین استفاده‌ی ایران ازمنابع مالی صندوق در سال1330، در اثر مشکلات ارزی حاصل ازملی شدن صنعت نفت بود که دولت در مقابل سفته‌‌های ریالی معادل25 درصد سهمیه‌‌ی اعتباری خود در صندوق، دلار به دست آورد. به دلیل کوتاهی مدت اعتبارات صندوق، دولت ایران موظف بود هر ساله بخشی از اعتبار مزبور و دیگر اعتبارات دریافتی خود به دلار را بازخرید کند. از نتایج عضویت ایران در صندوق بین‌المللی پول و‌بانک جهانی، موظف ‌شدن دولت به محاسبه‌‌ی جداول موازنه‌‌ی پرداخت‌‌های کشور بود که نخستین بار بنا به درخواست صندوق انجام گرفت و دولت متعهد به ارائه‌‌ی اطلاعات اقتصادی لازم به صندوق شد.

ایران به عنوان یکی از اعضای پیشگام در تأسیس صندوق بین‌‌المللی پول، روابط قاعده‌‌مند و مثبتی با این نهاد معتبر بین‌‌المللی دارد و مانند سایر کشورها، هیئت مشاوره‌‌‌ی ماده‌ی 4 اساسنامه‌‌ی صندوق، یک یا دو بار در هر سال پذیرش می‌شود و طی نشست‌های تخصصی با مقامات مختلف اقتصادی، آخرین وضعیت روابط اقتصادی خارجی و تحولات اقتصاد کلان با کارشناسان مورد بحث قرار می‌گیرد. ماحصل مباحث مذکور در قالب گزارش‌های کشوری در جلسات هیئت اجرایی (به عنوان عالی‌ترین رکن صندوق) طرح شده و انتشار می‌یابد.

شایان ذکر است که در دهه‌‌های اخیر، نماینده‌‌ی ایران در صندوق، یکی از 24کرسی کلیدی هیئت اجرایی را در اختیار داشته و با در اختیار داشتن مسئولیت هفت کشور،حضور فعالی در فرآیندهای شکل‌‌دهی به تحولات نظام مالی بین‌‌المللی ایفا کرده است.



نقش صندوق بین المللی پول در حقوق و اقتصاد داخلی



هرچند که سالیان درازی است از عضویت ایران در صندوق بین المللی پول می گذرد، ولی ارتباط ما با این نهاد مالی بین ال